کاش عشق را تکراری نکنیم

بیخودی بر زبانش جاری نکنیم

کاش برای یک لقمه احساس سرد

در فضای عقل بیگاری نکنیم ! ***************************************

گریه کردم؛

نه برای خودم که خیلی دلتنگتم بلکه برای‎  تو که ‎دلتنگ شخص دیگری شدی !

***************************************

***************************************

خوشنویس قلم خوش نویسی را با همه لطافتی که بجا میگذارد ، تا ترک برندارد کنار نمیگذارد! چون اگر ترک برداشت نمیتوان آنرا دوباره تراشید! ***************************************

من خوبم تکه ای نان و دو پر نعنا بر سفره گپه ای مادرم! چه سرخوشیم ! اینجا تازه آباد عشق است! نان که باشد باشکم سیر بگو گور پدر عشق!

***************************************

مدت زیادی ست که دیگه پشت خطیت نمیشم ! . . . . گوشی و خط جدیدت مبارک!!!

***************************************

صبح ارمغان نگاهیست که خورشیدش در دل دوستانش طلوع میکند!

***************************************

پراز اشکم و آهم پرسیدی مگر

 بی تو محتاج خدایم فهمیدی مگر

درونم چون ذغال کوره ، تیره!

روشن از تو نگاهم خورشیدی مگر

***************************************

 با ابر که می آیی قرابتت با باران را حدس میزنم و چون بوی گل میدهی گلستانی میشوی قرار با تو معنا میشود و بی قراری در نبودنت شعله میکشد ومن که همیشه بیقرار توام باید در شعله اش بسوزم !

بر چه اساسی معماری نگاهت را حدس بزنم وقتی خطوط گرد و راست افق نگاهت در قالب و کادر اندیشه عقیم من معنا نشده اند! و خطای ساختاریشان تضاد فضاها را ترسیم میکند و قرینه ها را بی تکرار به چالش میکشاند! دمای بدنم را به حساب کدام اشتباه محاسباتی بگذارم که وقتی نام تو را میشنوم به یکباره سیر صعودی منحنیش همه را انگشت به دهان میگذارد!

ساز ناکوک احساسم را چگونه و با کدام قائده و قانون و گوشه و دستگاه مقایسه کنم که تا تو هستی شور و نوایش همگان را به وجد میاورد و چون میروی بیداداش به شوشتر و اصفهان و حجاز میرسد!